W Indiach za normalne uważa się jedzenie rękami i spóźnianie się na spotkania, ale zostaniesz potępiony, jeśli wejdziesz do świątyni w butach. W tym kraju jest 28 stanów — każdy ma swoje tradycje i zwyczaje. O tych najpopularniejszych krótko w artykule.
Język indyjski
Indie to kraj wielu dialektów, które różnią się nawet w obrębie kilku kilometrów. Istnieje ponad 19 000 języków ojczystych i 23 języki urzędowe uznane przez Konstytucję. 41% ludności posługuje się językiem hindi.
Hindusi piszą w Devanagari, języku powstałym między I a IV wiekiem. W alfabecie pisanym jest 47 symboli (14 samogłosek i 33 spółgłoski), które czyta się od lewej do prawej. Nie ma dużych liter.
Pozdrowienia i komunikacja
Jedno z najpopularniejszych indyjskich pozdrowień — Namaste (namaskar lub namaskaram) — tłumaczy się jako “kłaniam się boskości w tobie”. Ten pełen szacunku sposób mówienia “witam”, “żegnam” i “dziękuję” odbywa się w geście — dłonie są złożone razem przed klatką piersiową, palce w górę, unoszą się nad głową, po czym wykonuje się lekki ukłon. Jeśli Hindus potrząsa głową z boku na bok, oznacza to tak, dziękuję lub wskazuje na zrozumienie, w zależności od kontekstu rozmowy.
Namaste stało się popularne na świecie podczas epidemii koronawirusów. Ludzie uznali, że jest to świetna alternatywa dla zwykłych europejskich powitalnych uścisków dłoni i przytulania.
Tradycje gościnności
W Indiach istnieje powiedzenie “Atithi devo bhava” tłumaczone jako “Gość jest twoim Bogiem”. Dlatego goście są tu traktowani jak królowie i otrzymują wszelkie uprzejmości. Gdy tylko gość przekroczy próg domu, natychmiast podawana jest woda, a następnie pyta się o ewentualne preferencje żywieniowe. Indyjskie kobiety są doskonałymi kucharzami i potrafią błyskawicznie przygotować pyszne dania. Hindusi nigdy nie pozwolą, aby gość był głodny lub smutny.
Większość ludzi w Indiach jest gotowa pomóc obcej osobie. Uwielbiają turystów i chętnie rozmawiają z nimi o wszystkim — od wiadomości, plotek i pogody po politykę i naukę. Skandowanie Namaste jest integralną częścią tradycji gościnności w Indiach. Jest to jedyny sposób, aby każda osoba mogła przywitać się z drugą.
Przyjazd na czas w Indiach jest uważany za zły obyczaj. Grzeczniej jest spóźnić się 15-30 minut. Zaproszeni zazwyczaj przyprowadzają swoich znajomych. Gospodarze nie podają posiłków, tylko organizują bufet. Do gości dzwoni się dzień przed imprezą — jest to uważane za właściwe.
Rodzina
Tradycyjne rodziny w Indiach zawsze były uważane za wspólnoty. Dzieje się tak, gdy rodzice, żona, dzieci i inni krewni mieszkają razem w tym samym domu. Na czele takiej rodziny stoi starszy (Karta), który podejmuje główne decyzje. Dochody trafiają do wspólnej kasy i są rozdzielane w taki sposób, aby na wszystko starczyło pieniędzy — na jedzenie, naukę w szkole czy opłacenie rachunków za media. W dzisiejszych Indiach wspólne rodziny są coraz częściej uważane za relikt przeszłości. Jednak stary sposób życia utrzymuje się nie tylko na wsiach, ale także w dużych miastach.
W dużych rodzinach mężowie i żony, rodzice i dzieci nie okazują ciepłych uczuć przy obcych, a posiadanie syna nadal uważane jest za jeden z głównych celów mężczyzny. Dlatego synowie są bardziej szanowani niż córki. Dla współczesnego społeczeństwa ta tradycja staje się problemem. Chłopiec wyrasta na egoistycznego i aroganckiego mężczyznę, natomiast dziewczynki zmieniają się w uległe i poświęcające się kobiety. Dochodzi do rękoczynów i przemocy domowej.
Nawyki
Indianie są przesądni. Miejscowi nigdy nie obcinają włosów ani paznokci w określone dni tygodnia. Próbują wszystkich możliwych naturalnych środków zaradczych, zanim udadzą się do lekarza. Często są gotowi obwiniać kogokolwiek innego za swoje wpadki i problemy — rząd, pogodę, nauczycieli, policjantów, kierowców — aby nie siebie. Indyjscy rodzice mają paskudny zwyczaj porównywania swojego dziecka z innymi, nie na korzyść tego pierwszego.
Jest to jeden z powodów, dla których Hindusi są uzależnieni od opinii publicznej. Niektórzy na przykład nie potrafią wybrać zawodu bez aprobaty sąsiadów czy krewnych — zamiast ulubionego idą na prestiżowy tylko dlatego, że jest dobrze oceniany przez innych.
