Karnawał w Polsce jest co roku hucznie obchodzony. Na szaloną noc decyduje się bowiem coraz większa liczba osób. Zwyczaje podczas karnawału obchodzone są inaczej w każdym państwie, różnią się też w zależności od danego regionu. W Polsce również mogą występować różnice między karnawałem na Kaszubach i na Kujawach.
<h2>Karnawał w Polsce – historia</h2>
Zwyczaj zabaw w Europie pochodzi z pradawnych obrzędów ku czci bogów urodzaju, światła, życia, szczęścia. Obchodzono je zimą i wczesną wiosną, a ludzie hucznie tańczyli nad ogniskiem. Wierzono wówczas, że im ktoś wyżej skoczy, tym wyżej wyrośnie zboże takiej osobie. Niemniej jednak, inne źródła twierdzą, że karnawał pochodzi z obchodzonych uroczystości ku czci bogów Dionizosa i Bachusa. Mówi się również, że ma wspólne pochodzenie z Saturnaliami, a więc świętem w starożytnym Rzymie, obchodzonym przez pogan. Świętowanie to miało na celu przywitanie wiosny, będącej symbolem odradzania się pięknej przyrody.
Niemniej jednak, samo słowo „karnawał” swoje korzenie ma w łacińskim określeniu „carnem levare” bądź „carnelevarium”, co można przetłumaczyć na „wynieść/usunąć mięso” – z uwagi na okres poprzedzający 40 dniowy post, w którym zakazane było spożycie mięsa i tym samym zakończenie spotkań towarzyskich, zabaw i wszelkich rozrywek. Nadchodził bowiem Wielki Post, dlatego też należało wybawić się, aby żadne złe i nieczyste moce nie kusiły do złamania postnych zwyczajów i tradycji.
<h3>Karnawał w Polsce</h3>
Okres karnawału jest przede wszystkim nazywany również zapustami – jest to bowiem czas pomiędzy Trzech Króli, a Środą Popielcową na szczególny rodzaj zimowej zabawy.
W Polsce karnawał pojawił się w XVIII wieku, przywędrował aż z Włoch. Swoje początki, ta zimowa zabawa, miała w Warszawie, gdzie bala karnawałowe były organizowane pary razy w tygodniu, głównie w pięknych pałacach. Uczestniczy zabawy obowiązkowo mieli ubrane maski. Osoba, która nie posiadała maski była wypraszana. Ten element ubioru pozostaje do dziś obowiązkowym dodatkiem karnawałowego stroju.
Zimowa zabawa opiera się na grze w karty, piciu trunków, objadaniu się i tańcach przy muzyce na żywo, którą serwowała orkiestra. W ostatnim tygodniu, z kolei, organizowano kulig – a brak śniegu wcale nie stanowił przeszkody, wówczas wszyscy wędrowali karetami do sąsiada, aby wspólnie biesiadować. Krótko rzecz ujmując, staropolski karnawał był krzykliwy, barwny i huczny. Był to bowiem czas swawoli, obfitych uczt, kolorowych bali, maskarad, zimowych kuligów, swatów, zaręczyn i ślubów.
<h2>Zwyczaje karnawałowe</h2>
Główną rolę w karnawale odgrywa taniec, który był nieodłączony elementem zabawy. Dawniej tańczono wszędzie, teraz zwyczaj ten się utrzymuje – uczestniczy karnawału, obowiązkowo w maskach i krzykliwych strojach tańczą do białego rana z uśmiechem na twarzy. Stroje zatem powinny być bogate i święcące. Nadal stoły karnawałowe są nader bogate w jedzenie i trunki – to bowiem czas hucznych imprez i spotkań towarzyskich. Kulinarnym ukoronowaniem świętowania karnawału jest tłusty czwartek – smażone przysmaki towarzyszą tego dnia każdemu.
Najpopularniejsze jednak wciąż zostają bale maskowe, które oddają wyjątkowy urok całej imprezie.
<h3>Karnawał jako czas zalotów</h3>
Warto wspomnieć, że w niektórych zakątkach Polski utrzymuje się nadal zwyczaj zapusty – słyną z nich przede wszystkim Kaszubi. Karnawał niegdyś był czasem wydawania córek za mąż – za mężczyznę z dobrymi manierami i dobrze usytuowanego. Dlatego też, młode dziewczęta stroiły się i zakładały najlepsze suknie, aby zwrócić uwagę mężczyzn, która wybierał swoją wybrankę do tańca – tak zaczynały się zaloty.
