W różnych technologiach możemy zrobić ścianki działowe. My natomiast zgodnie z tematem zajmiemy się technologią szkieletową. Należy wiedzieć, że sercem tych działówek jest stalowy ruszt nośny. Buduje się go za cienkich, ale solidnych profili, które niedużo ważą. Profile tnie się nożycami i skręca w całość małymi wkrętami nierdzewnymi (pchełkami). Do budowy konstrukcji będziemy potrzebowali dwóch rodzajów profili: pionowych słupków CW oraz ich poziomych prowadnic – UW, mocowanych do sufitu i podłogi. Należy pamiętać o tym, że profile sprzedawane są przez producentów płyt. Do niedawna jeszcze szkielety ścian działowych budowano również z drewna. Natomiast obecnie ta metoda straciła na popularności, ale nikt nie broni, żeby konstrukcję skręcić z sosnowych belek i słupków, najlepiej impregnowanych. Warto wiedzieć, że aby wyciszyć ścianę i zapewnić jej lepszą odporność na działanie ognia, między słupkami umieszcza się płyty lub matę z wełny mineralnej. Szkielet z obu stron obudowuje się okładziną z płyt, najczęściej gipsowo-kartonowych, rzadziej z gipsowo-włóknowych. Wysokość płyt wynosi 2, 5-3 m, więc odpowiadają wysokości standardowych pomieszczeń. Ich szerokość wynosi 120 cm. Najbardziej wymagającym etapem budowy ścian jest spoinowanie szczelin między nimi. A używa się do tego specjalnych zapraw lub mas gipsowych i taśm zbrojących z papieru bądź flizeliny, mających chronić spoiny przed pękaniem. Naroża ścianek, zarówno wewnętrzne, jak i zewnętrzne, również wymagają specjalnego potraktowania. Te zewnętrzne osłania się aluminiowymi profilami narożnikowymi, mocowanymi za pomocą kleju gipsowego, i szpachluje masą gipsową. Natomiast jeśli chodzi o płyty g-k, dominują te typu A, czyli zwykłe, o grubości 12, 5 mm. Pamiętajmy, że do łazienek, pralni, suszarni, czyli tam, gdzie może panować podwyższona wilgotność, wybierajmy płyty H2, które są bardziej odporne na zawilgocenie. W sprzedaży są też płyty F, wzmocnione od wewnątrz włóknem szklanym zapewniającym większą odporność na ogień, płyty dwa razy grubsze od tradycyjnych oraz płyty do gięcia na sucho. Z tych ostatnich łatwo jest wykonać okładzinę ścianek łukowych. Należy wiedzieć, że płyt gipsowo-włóknowych nie dzieli się ze względu na typ. Posiadają wysoką odporność zarówno na ogień, jak i na podwyższoną wilgotność powietrza. Są także bardzo wytrzymałe na uszkodzenia. Nie wymagają one gruntowania przed malowaniem, tapetowaniem lub oklejaniem płytkami. Najmocniejsze z płyt gipsowych są te o oznaczeniu DFRIEH2 i chronią one przed ogniem, niestraszna im wilgoć, a zagęszczony rdzeń czyni z nich prawdziwe twardzielki. Natomiast warto zaznaczyć, że wszystkie płyty powstające z gipsu tworzą stabilną okładzinę, gładką i łatwą do dalszego wykańczania. Warto wiedzieć, ze ściany szkieletowe, choć nie są aż tak solidne jak murowane, dają wiele innych korzyści. Buduje się je znacznie prościej. Nie obciążają też aż tak bardzo stropu i w razie potrzeby łatwo je zdemontować. Wewnątrz nich można poprowadzić przewody instalacyjne. Niestety należy także wspomnieć o ich wadach. Niepoprawnie wykonane osiągają niższą izolacyjność akustyczną niż inne działówki, zwłaszcza ceglane. Błędy montażowe mogą także skutkować pojawieniem się pęknięć na połączeniach między płytami.
A w jaki przypadkach warto wybrać ściankę szkieletową? Oto one:
1). Jeśli chcemy w łatwy sposób wykonać działową ścianę o kształcie łukowym.
2). Jeśli chcemy dostawić działówkę na stropie drewnianym i nie obciążyć go w niebezpiecznym stopniu.
3). Jeśli zamierzamy dobudować ścianę działową w istniejącym już budynku i wolelibyśmy uniknąć prac mokrych.
